Iduna's apples

Δεν ήταν η θάλασσα που μου θύμισε τους Βόρειους σήμερα. Η θέα των κυμάτων που σπάνε στα πλάγια του πλοίου και δροσίζουν με τις αλμυρές τους σταγόνες το παράθυρο μου, δεν έπαιξε κανέναν ρόλο. Τότε τί ήταν; Σίγουρα κάτι πολύ πιο απλό και άκυρο. Ας τα πάρω όμως απο την αρχή.


Έχω 6 ώρες μέχρι να φτάσω στο λιμάνι του Ηρακλείου. Φυσικά μαθημένος από ταξίδια με πλοίο ήρθα εξοπλισμένος. 4 περίπου ώρες η μπαταρία του psp και άλλες 4 περίπου του υπολογιστή φτάνει και περισσεύει. Μέχρι και βιβλιαράκι για ξεκούραση έχω πάρει μαζί. Ας αρχίσουμε λοιπόν με psp. Ας δούμε το kingdom hearts που ο παλικάρις έχει λυσάξει να παίξω . Καλό δεν λέω. Όμορφα αρχίζει, παραμυθένια. Ύστερα από μια ώρα και έχοντας καταβροχθίσει δύο σάντουιτς έφτασα και στο πρώτο boss. Ωχ αυτός είναι δύσκολος. Τις φάγαμε. Όπα τις φάγαμε πάλι. Γκρρρρ πάω να πάρω κάνα γλυκό από το μπαρ. Ωραία τώρα που φάγαμε και το ντόνατ μπορούμε να συνεχίσουμε. Φτουι. Πάλι ξύλο φάγαμε. Κάτσε θα πάρω παλικάρη. Αυτός θα ξέρει.... πφ δεν απαντάει. Θα δοκιμάσω πάλι. ΦΤΟΥ. Σπασιμοοοοο. Ήταν και ψιλομούφα το ντόνατ. Μηλόπιτα έπρεπε να πάρω. Μηλόπιτα. - Μήλο – οι θεοί τρώνε μήλα για να διατηρήσουν την νεότητα τους. Ωχ αυτό είναι. Τα μήλα της Iduna . Ας μην χρονοτριβώ λοιπόν.

( και λόγο μιας τρομακτικής σύμπτωσης το πλοίο περνάει δίπλα από τη Μήλο όσο γράφονται αυτές οι γραμμές )







Τα μήλα της Iduna και πως παραλίγο να καταστρέψει τους θεούς ο Λόκι


Μέσα στην Asgard σε ένα χρυσό σπίτι κατοικούσε η θεά Iduna. Αυτό το σπίτι είχε έναν θαυμάσιο κήπο όπου εκεί φύτρωνε μία μηλιά. Όποιος έτρωγε από μήλα της μηλιάς διατηρούσε για πάντα την νεότητά του. Κάθε μεσημέρι λοιπόν μετά το φαγητό , οι θεοί μαζεύονταν στον κήπο της Iduna, όπου εκείνη πρόσφερε στον κάθε ένα, ένα μήλο. Έτσι οι θεοί παρέμεναν για πάντα νέοι και όμορφοι.

Η ιστορία μας ξεκινά όταν ο Odin , σε ένα από τα πολυάριθμα ταξίδια που έκανε στον κόσμο των ανθρώπων , πήρε μαζί του και τον Loki. ( σπουδαία έμπνευση είχε ......) Καθώς ταξίδευαν , φτάσαν κοντά στα σύνορα του Jotunheim, τον κόσμο των γιγάντων και ορκισμένων εχθρών των θεών. Εκεί ο τόπος ήταν τελείως άδειος. Δεν υπήρχαν πουθενά ούτε φυτά ούτε ζώα και όπως έκανα εγώ τον συνειρμό με την μηλόπιτα, έτσι κάναν και οι δύο θεοί τον συνειρμό ότι το στομάχι τους είναι και αυτό άδειο. Μία τρομερή πείνα λοιπόν έπεσε πάνω τους.

-Odiiiiin. Πειναωωωωωω.
-Και εγώ. Κάνε υπομονή κάτι θα βρούμε.

Ύστερα από μία ώρα...

-Odiiiiiiiiin. Πεινάωωωωωω
-Και εγώ το ίδιο σου λέω. Κάνε υπομονή και μην το σκέφτεσαι . Κάτι θα βρούμε.

Ύστερα από άλλη μία ώρα....

-Odiiiiiiiin , πεινάω λέμε.
-E και εγώ πεινάω . Κάνε υπομονή . Κάτι θα βρούμε σου λέω.
-Αυτό είπες και πριν . Το μόνο που βλέπω είναι κενό, κενό, κενό και μία αγέλη από μοσχάρια εκει κάτω. ΩΧ ΜΟΣΧΑΡΙΑ!!!!! Σκότωσε κανένα να φάμε Odin!!!!!

-Χαλάρωσε Loki. Θα έπρεπε να ξέρεις εσύ πρώτος τι παιχνίδια παίζει το μυαλό όταν πεινάς πολύ. Κοίτα . Θα πετάξω την λόγχη μου και θα περάσει από μέσα, αλλιώς να μην με λένε....


ΠΑΦ πάρτο κάτω.

-Μπα για δες αληθινό ήταν. Λοιπόν όπως έχω πει και σε άλλο κεφάλαιο ένας αρχηγός είναι για να σκέφτεται....
-Ναι ξέρω ω μέγα Odin. Θα ετοιμάσω εγώ το φαγητό.
-Καλοψημένη η μπριζόλα μου εμένα.

Έτσι λοιπόν ο Loki ετοίμασε μια φωτιά , και αφού έκοψε το κρέας το έβαλε να ψηθεί, ενώ ο Odin είχε κάτσει πάνω σε ένα βράχο και σκεφτόταν τα πράματα που είδε στον κόσμο των ανθρώπων.

Ύστερα από ώρα ο Loki φώναξε τον Odin για το φαγητό. Όταν όμως του το σέρβιρε και ο odin πήγε να το κόψει είπε στον Loki.

-βρε Loki. Καλοψημένο σου είπα το κρέας μου. Όχι ωμό. Βάλτο λίγο ακόμα
Μ-άλιστα ω πατέρα Odin.

Ο Loki έβαλε το κρέας πίσω στην φωτιά και πρόσθεσε και μερικά ξύλα ακόμα ώστε να φουντώσει λίγο παραπάνω η φωτιά.

-Έτοιμο τo κρέας, φώναξε ο Loki και το έβγαλε από τη φωτιά. Όταν όμως το σέρβιρε ξανά στον Odin εκείνος του είπε.

-Βρε Loki, βρε Loki. Αφού είπαμε καλοψημένο. Πάλι ωμό το έφερες; Βάλτο πάλι πίσω
-Μάλιστα ω Odin. Καλοψημένο έρχεται.

Τώρα θα δεί . Καλοψημένο το θέλει; Καλοψημένο θα το πάρει, σκέφτηκε και άρχισε να χτίζει μία μεγάλη πυραμίδα από ξύλα. Αφού λοιπόν την έκανε πιο μεγάλη από το μπόι του της έβαλε φωτιά και έβαλε και το κρέας πάνω.

-Ετοιμο το κρέας!!!! Καλοψημένο καλοψημένο!!! Πυρκαγιά σκέτη!!!!, είπε ο Loi και πρόσφερε το κρέας στον Odin.
-Καλά βρε Loki , πλάκα μου κάνεις ; Τώρα είναι ακόμα πιο ωμό και από πριν. Άλλο μου έφερες;;;;;
-Τι ; μα δεν γίνεται αυτό αφού έφτιαξα μία πολύ όμορφη πυρκ... φωτιά.
-Τι δεν γίνεται; Για δοκίμασε και εσύ να δεις.
-Αποκλείεται το κρέας μου είναι...... , είπε καθώς δοκίμαζε ένα κομματάκι, ΩΜΟ!!!! μα πως;
-Μάλλον είναι μαγεμένο. Άστο και ας συνεχίσουμε το δρόμο μας.
-Πεινάω . Εγώ εδώ θα κάτσω . Θα ψηθεί θέλει δεν θέλει. Δεν θα του περάσει. Εγώ θα το ψήσω ακόμα και αν χρειαστεί να κάψω όλο... τον ερημότοπο;
-Καλά , όπως αγαπάς Loki. Εγώ προχωράω πάντως.

Ο Loki έμεινε εκεί όλη την μέρα και όλη την νύχτα παλεύοντας με το κρέας. Πότε βάζοντας περισσότερα ξύλα, πότε φυσώντας με το στόμα τη φωτιά, αλλά το αποτέλεσμα παρέμενε ίδιο. Το κρέας έμενε ωμό. Κάπου εκεί βρήκαν και οι πρώτες αχτίνες της αυγής, πάνω από την φωτιά.

Ξάφνου από πάνω του άκουσε φτερούγισμα και μία φωνή να λέει:
-Είμαι ο τρόμος που πετάει την νύχτα
-Ωχ αλήθεια; Ρώτησε ο Loki και κοίταξε πάνω για να δει από που ερχόταν η φωνή.
-Όχι. Αλλά πάντα ήθελα να το πω αυτό. Απάντησε ένας θεόρατος αετός. Ο μεγαλύτερος που έχει δει ποτέ θεός και άνθρωπος. ' Βλέπω πως δεν μπορείς να μαγειρέψεις με τίποτα το κρέας' συνέχισε ο αετός

-Μα με τίποτα όμως!!!! Απάντησε χολωμένος ο Loki.
-Άκου τι θα κάνουμε. Είπε ο αετός. Θα σε βοηθήσω να το μαγειρέψεις αλλά θα πρέπει να μου δώσεις μερίδιο.

-Έγινε. Απάντησε ο Loki , και έκανε στην άκρη ώστε να πλησιάσει ο αετός στην φωτιά


Ο αετός πλησίασε και άρχισε να χτυπάει τις φτερούγες του πάνω από την φωτιά, η οποία με κάθε χτύπημα από τα τεράστια φτερά του, θέριευε περισσότερο. Σύντομα το κρέας πήρε χρώμα και η μυρωδιά του, ζάλιζε τον Loki !!!

-το μερίδιο μου είπε ο αϊτός και άρπαξε το κρέας πριν προλάβει ο Loki να κουνήσει από τη θέση του.
- Βρε παλιόπουλο !!!! Όλο το έφαγες; Είπε ο Loki και με το σιδερένιο σουβλί που χρησιμοποιούσε για να γυρνάει το κρέας, κάρφωσε τον αετό στο στήθος.

Ο αετός όμως χωρίς να τον ενοχλήσει καθόλου το σουβλί που ήταν καρφωμένο πάνω του, άνοιξε τις φτερούγες του και σηκώθηκε στον αέρα, παίρνοντας μαζί του τον Loki , ο οποίος ξαφνικά βρέθηκε να κρέμεται στον αέρα.


-Ωπα , βλέπω το σπίτι μου από εδώ. Είπε ο Loki που ακόμα δεν είχε καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης.

-Μουαχαχαχαχα. Εκανε ο αετός. Επιτέλους έχω τον Loki, τον αχρείο που κορόιδεψε τον αδελφό μου και έχτισε το τείχος της Asgard χωρίς να τον πληρώσει. ( Το γεγονός ότι τον έσφαξε ο Thor πέρασε απαρατήρητο από τον κύριο. Τα λεφτά πάνω από όλα. Τι αγαπημένα αδελφάκια... ) Θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό , αλλιώς να μην με λένε Thiassi ο γίγαντας.

Την κάτσαμε, σκέφτηκε ο Loki, και ο πανικός του άρχισε να γίνεται μεγαλύτερος , όταν είδε ότι ο αετός μπήκε μέσα στο Jotunheim, την χώρα των γιγάντων. Το Jotunheim είναι ένας πολύ άγριος τόπος, όπου παντού κυριαρχεί ο πάγος και πανύψηλα βουνά. Το μόνο που σπάει την κρύα μονοτονία είναι οι φωτιές που βγαίνουν από σχισμές του εδάφους και βάφουν κόκκινο τον ουρανό. Ο αετός πλησίασε ένα παγόβουνο όπου άφησε εκεί τον Loki.

-Αυτή θα είναι η τιμωρία σου , να παγώσεις από το κρύο σε αυτό τον τόπο, είπε ο αετός και πέταξε σε μία σχισμή που υπήρχε ψηλά στο βουνό.

Ο Loki δεν μπορούσε να πεθάνει από το κρύο, επειδή και αυτός, παρά τα φαινόμενα , ήταν θεός. Αλλά το κρύο ήταν τόσο τσουχτερο, που δεν τον άφηνε ούτε να κουνηθεί, πόσο περισσότερο να δραπετεύσει κολυμπώντας από το παγόβουνο.

Την επόμενη μέρα ο γίγαντας ήρθε πίσω με την μορφή αετού και κοίταξε τον Loki ο οποίος ξεπάγιαζε από το κρύο.

-Θα ήθελες Loki να γυρίσεις πίσω στο ζεστό σου σπίτι; Τον ρώτησε ο γίγαντας.
-Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; Του αντιγύρισε ο Loki.
-Τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις τα λύτρα.
-Και ποια είναι τα λύτρα; Τον ρώτησε γεμάτος απορία ο Loki.
-Θα πρέπει να μου φέρεις τα μήλα της Iduna, του απάντησε ο αετός , αυτά που χαρίζουν αιώνια νιότη και ομορφιά.

-Αυτό είναι αδύνατον ,βλέπεις......

-Πάγωνε τότε , απάντησε ο αετός, πριν προλάβει να τελειώσει ο Loki και πέταξε μακρυά, αφήνοντας τον Loki να του μαστιγώνει ο κρύος άνεμος το πρόσωπο.



Την επόμενη μέρα ο αετός ξαναγύρισε στον Loki, και είδε ότι είχαν αρχίσει και σχηματίζονταν κρύσταλλοι πάγου πάνω στον Loki, από την παγωνιά .

-Λοιπόν Loki. Μήπως αναθεώρησες την άποψή σου για να μου φέρεις τα μήλα της Iduna;
-Όχι , γιατί βλέπεις ότι....
-Πάγωνε τότε , τού είπε ο αετός ξανά και πέταξε μακρυά.

Την επόμενη μέρα ο αετός, για άλλη μια φορά, επέστρεψε και θαύμαζε τα όμορφα σχήματα που έφτιαχνε ο πάγος πάνω στον Loki.


-Λοιπόν Loki, θα σου κάνω μια ερώτηση που δεν περιμένεις. Μήπως αναθεώρησες την άποψη σου για τα μήλα της Iduna;

-Αναλόγως . Θα με αφήσεις να τελειώσω αυτό που έχω να πω αυτή τη φόρα; Του απάντησε ο Loki τρέμοντας.

-Εντάξει , συμφώνησε ο αετός.
-Σίγουρα; Μέχρι τέλους; Το υπόσχεσαι; Ξαναρώτησε ο Loki.
-Ναι μην ανησυχείς τον καθησύχασε ο αετός .
-Ωραία . Δεν μπορώ να σου φέρω τα μήλα της Iduna γιατι....
-Πάγωνε τότε, είπε και πέταξε μακρυά.

-Πλάκα έκανα , είπε ο αετός που ξαναγύρισε. Πες μου.
-Λοιπόν, δεν μπορώ να σου φέρω τα μήλα της Iduna γιατί τα φυλάει όλη την ώρα , και τα δίνει μόνο εκείνη στους θεούς. Οπότε δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα κλέψω.

-Ω έλα τώρα Loki. Είμαι σίγουρος ότι κάποιο τρόπο θα βρεις.
-Πραγματικά. Η Iduna δεν αφήνει ποτέ τα μήλα της για κανέναν λόγο. Να φανταστείς ότι δεν έχει βγει ποτέ έξω από τον κήπο της. Αλλά ακόμα και αν καταφέρω να την πείσω να αφήσει τον κήπο της , θα πάρει μαζί της τα μήλα.

-Καλά πείσε την εσύ να βγει έξω από την πόλη σας , και άσε τα υπόλοιπα πάνω μου.
-Εντάξει αυτό νομίζω μπορώ να το κάνω. Είπε ο Loki .
-Πολύ καλά λοιπόν. Απάντησε ο αετός. Θα σε πάω πίσω, αλλά πρώτα θα μου ορκιστείς ότι θα βγάλεις έξω την Iduna .

-Σου ορκίζομαι ότι θα βγάλω έξω την iduna, από την πόλη.

Μόλις ο Loki τέλειωσε τον όρκο, ο αετός τον άρπαξε με τα πόδια τους και τον άφησε λίγο έξω από την Asgard.

O Loki , έφτασε στην πόλη ακριβώς την ώρα που σερβιριζόταν το μεσημεριανό, οπότε πήγε αμέσως στο μέρος όπου μαζεύονταν οι θεοί και τρώγανε. Μόλις τον είδαν οι θεοί να μπαίνει μέσα αδυνατισμένο και ταλαιπωρημένο από το κρύο, σκάσανε όλοι στα γέλια, γιατί νόμιζαν ότι έγινε έτσι επειδή δεν έτρωγε, προσπαθώντας να ψήσει την μπριζόλα. ( κουτσομπόλης ο Odin, δεν τον είχα για τέτοιο.... )

Ο Loki έκατσε και έφαγε μαζί τους, ακούγοντας χίλια μύρια πειράγματα και μετά το φαΐ κατευθύνθηκε μαζί τους στον κήπο της Iduna για να πάρει το μήλο του . ( Εδώ τελικά ταιριάζει το ρητό ένα μήλο την ημέρα τα γηρατειά κάνει πέρα; ) Ο Loki πήρε το μήλο του, αλλά παρέμεινε στον κήπο ενώ οι υπόλοιποι θεοί έφυγαν.

-Πωπω ωραία μήλα έκανε ο Loki στην Iduna. Πανέμορφα και γυαλιστερά, κρίμα όμως που υπάρχουν ακόμα πιο όμορφα.

-Τι εννοείς ότι υπάρχουν πιο όμορφα ; Απάντησε η Iduna. Είναι τα πιο όμορφα μήλα που υπάρχουν στον κόσμο.

-Και όμως υπάρχουν άλλα ακόμα πιο όμορφα. Της απάντησε ο Loki τρώγοντας το μήλο του. Και πιο γευστικά μην σου πω. Κάτι μου λέει ότι δεν έχεις βγει ποτέ από την Asgard , αγαπητή μου Iduna , έτσι δεν είναι;

-Όχι . Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω βγει ποτέ. Του απάντησε η Iduna.
-Χε το ξέρω , της απάντησε ο Loki , τελειώνοντας το μήλο του. Αλλιώς θα ήξερες ότι υπάρχουν πολύ πιο όμορφα μήλα. Εξάλλου είναι ακριβώς έξω από την πόλη μας, στην αρχή του δάσους .

-Αλήθεια; Είναι τόσο κοντά ; Του απάντησε η Iduna. Δηλαδή πιστεύεις ότι θα μπορούσα να τα δω και εγώ;

-Βέβαια, είπε ο Loki ξαπλώνοντας στο χορτάρι. Αφού είναι δίπλα μας ακριβώς.
Ωραία. Θα πάω τώρα αμέσως, είπε η Iduna, και έβαλε τα μήλα της σε ένα καλάθι.

Σε λίγη ώρα βρέθηκε να διασχίζει την γέφυρα κρατώντας ένα καλάθι το οποίο κούναγε χαριτωμένα καθώς περπατούσε.Ο Heimdal που την είδε δεν έδωσε και μεγάλη σημασία έχοντας δει τον τεευταίο καιρό τον Loki να την διασχίζει συνέχεια με πολύ πιο περίεργο τρόπο. Η Iduna όταν πλησίασε το δάσος άκουσε μία φωνή από πάνω της

-Είμαι ο τρόμος που πετάει τη νύχτα!!!!

Πριν προλάβει να αντιδράσει , ένιωσε νύχια να την γραπώνουν και να την σηκώνουν στον αέρα. Ο αετός πέταξε ξανά στο Jotunheim κουβαλώντας μαζί του την πανικόβλητη Iduna. Ο αετός μπήκε σε μια άλλη σχισμή μέσα σε ένα βουνό, η οποία κατέληγε σε μία μεγάλη σπηλιά. Εκεί άφησε την Iduna. Ο αετός πήρε την κανονική του μορφή, και μπρος στα έντρομα μάτια της Iduna εμφανίστηκε ένας πελώριος γίγαντας.

-Γιατί με έφερες εδώ , ρώτησε γεμάτη αγωνία η Iduna.
-Μα γιατί άλλο;;; Για να φάω τα μήλα σου, της απάντησε ο γίγαντας.
-Αυτό ποτέ!!!! Δεν πρόκειται να σου τα προσφέρω, του απάντησε η Iduna.
-Προσφέρεις; ΧΑ!!! ποιος μίλησε για προσφορά; Λες και μπορείς να αντισταθείς στη δύναμη μου. Με το συμπάθιο της είπε και της άρπαξε το καλάθι από το χέρι.

Μόλις όμως ο γίγαντας ακούμπησε ένα μήλο, εκείνο σάπισε , σαν να είχε κοπεί κάποιους μήνες από το δέντρο.

-Τι σόι μαγεία είναι αυτή γυναίκα;;; Ρώτησε οργισμένος ο γίγαντας την Iduna.
-Βλέπεις γίγαντα , μόνο εγώ μπορώ να προσφέρω τα μήλα μου. Όποιος δεν τα πάρει από το χέρι μου απλώς θα βρεθεί με ένα σάπιο μήλο , του απάντησε η Iduna.

-Τότε σε αυτήν την περίπτωση θα μου τα προσφέρεις, της είπε ο γίγαντας, αλλιώς δεν θα φύγεις ποτέ από αυτή τη σπηλιά.

-Ποτέ δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Όσο και να με κρατήσεις εδώ , δεν πρόκειται ποτέ να προσφέρω τα μήλα που προορίζονται για τους θεούς σε άτομα σαν και εσένα, του είπε και έκατσε κάτω πεισμωμένη.

Ο καιρός περνούσε και ο γίγαντας κάθε μέρα επισκεπτόταν την Iduna , αλλά εκείνη κάθε μέρα αρνιόταν να του προσφέρει τα μήλα της.

Όμως δεν ήταν μόνο η Iduna που είχε προβλήματα. Πίσω στην Asgard οι θεοί κάθε μεσημέρι πήγαιναν να πάρουν τα μήλα τους από την Idune, αλλά εκείνη δεν ήταν εκεί να τους τα προσφέρει. Οι θεοί έψαξαν παντού να την βρουν. Στη γη των θεών , αλλά και στη γη των ανθρώπων . Και καθώς πέρναγε ο καιρός , τα γηρατειά άρχιζαν να βρίσκουν τους θεούς. Ο Odin είχε χάσει πια την επιβλητική του όψη, ο Thor αντί για το σφυρί του κρατούσε πλέον μαγκούρα. Ακόμα και της Sif τα ολόχρυσα μαλλιά άρχισαν και ξεθώριαζαν. ( Ναι το ξέρω ότι είναι περούκα... )

Μια μέρα που ο Odin καθόταν και σκεφτόταν τι άλλο μπορούσαν να κάνουν για να βρουν την Iduna , θυμήθηκε ξαφνικά ότι έχει δύο γεράκια , τα οποία γνωρίζουν τα πάντα που συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν .

( όποιος παίζει dnd και έχει την φαεινή ιδέα να κατηγορήσει τον Odin που δεν σκέφτηκε τα γεράκια, καλό είναι να αναλογιστεί πόσες φορές είχε στην κατοχή του ξόρκι ή αντικείμενο που θα του έλυνε τα χέρια. Α ναι η λύκαινα την είχαμε ξεχάσει αυτην.....)


Ο Odin λοιπόν κάλεσε τον Hugin και τον Mugin , τα οποία ήρθαν και έκατσαν ένα στον κάθε ώμο του Odin . Αυτά του τα είπαν όλα χαρτί και καλαμάρι. Για την Iduna που βρισκόταν φυλακισμένη στο Jotunheim , για τον γίγαντα που την φυλούσε , μέχρι και για τον Loki, που την παρέσυρε εκεί. Έτσι εκείνος με την σειρά του τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι στον Thor, ο οποίος αμέσως πήρε την μαγκούρα του και πήγε να βρει τον Loki. Δεν δυσκολεύτηκε και πολύ να τον βρει και τον άρχισε στις μπαστουνιές.


-Βρε παλιό απατεώνα. Ώστε εσύ παρέσυρες μακρυά μας την Iduna , θα σου σπάσω τα κοκαλάκια με το σφυρί μου, εεεε εννοώ με τη μαγκούρα μου.

-Ωχ ωχ, Άσε με βρε Thor, έχεις δίκιο βλακεία, αλλά τί να κάνω με απειλούσαν. Του απάντησε ο Loki.

-Και εγώ σε απειλώ τώρα!!!! Πήγαινε και φέρε πίσω την Iduna αλλιώς θα έχεις να κάνει μαζί μου, του είπε και συνέχισε να τον βαράει με την μαγκούρα.

-Και τι θα μου κάνεις δηλαδή; Τον ρώτησε ο Loki, θα με ταράξεις στις μπαστουνιές για πάντα;

-Όχι . Είπε ο Thor και εφτιαξε στο χέρι του έναν κεραυνό. Μπορεί να γέρασα, μπορεί να μην μπορώ να σηκώσω το σφυρί μου πλέον, αλλά παραμένω ο θεός των κεραυνών, και αν δεν την φέρεις πίσω αμέσως θα στον καρφώσω πάνω σου.

-Ωχ , το είχα ξεχάσει αυτό. Πάω αμέσως. Κάτι θα σκεφτώ νομίζω.

Ο Loki ξεκίνησε να βρει την Iduna αφού πέρασε από την Frigga, την γυναίκα του Odin, από την οποία δανείστηκε το φόρεμα της από φτερά γερακιού, πουόταν το φόρεσε τον μεταμόρφωσε σε γεράκι.

Όταν έφτασε στο Jotunheim είδε την κόρη του γίγαντα, την Skadi, την οποία άφησε να τον πιάσει και να τον κάνει κατοικίδιο. Έτσι πέρασε μερικές πολύ όμορφες μέρες της ζωής του αράζοντας και τρώγοντας το φαΐ που τον τάιζε η Skadi. Μια μέρα η Skadi πήγε να επισκεφτεί τον πατέρα της στην σπηλιά ,αλλά εκείνη την ώρα έλλειπε. Όταν ο Loki είδε την Iduna αποφάσισε να αφήσει πίσω του τις χαρούμενες μέρες αράγματος και φαγητού και πέταξε ψηλά μέσα σε μια τρύπα. Η Skadi τον έψαξε για λίγο φωνάζοντας.

-Πουλάκι πουλάκιιιιιιι που είσαι; μπαααα ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, μονολόγησε και σταμάτησε την αναζήτηση κάνοντας άλλα πράματα.

Ο Loki όταν είδε ότι η Skadi δεν πρόσεχε πια, πήγε κοντά στην Iduna και της είπε το σχέδιο του. Λέγοντας τις λέξεις από ένα ξόρκι μεταμόρφωσε την Iduna σε σπουργίτι και βγήκαν και οι δύο πετώντας από τη σπηλιά . Για κακή τους τύχη όμως εκείνη την ώρα γύριζε και ο Thiassi που μόλις είδε το σπουργίτι και το γεράκι να βγαίνουν από τη σπηλιά, κατάλαβε κατευθείαν ότι ήταν ο Loki και η Iduna. Αμέσως πήρε και αυτός την μορφή του αετού και άρχισε να τους καταδιώκει. Ο Thiassi πετούσε πιο γρήγορα από αυτούς και άρχισε να καλύπτει την απόσταση. Σύντομα φάνηκαν τα τείχη την Asgard και οι θεοί είδαν το κυνήγι που διαδραματιζόταν μπροστά τους. Επειδή φοβήθηκαν ότι ο Thiassi θα του προλάβαινε και θα γύριζε την Iduna πίσω στo Jotunheim , ανάψαν μεγάλες φωτιές πάνω στο τείχος, ξέροντας ότι ο Loki θα έβρισκε κάποιο τρόπο να τις περάσει. Όντως, όντως ο Loki βρήκε μία μικρή τρύπα ανάμεσα από τις φλόγες και καθοδηγώντας την Iduna πέρασαν από εκεί μέσα. Ο Thiassi όμως δεν τα κατάφερε και έπεσε στις φλόγες οι οποίες τον έκαψαν . Επειδή ο θάνατος του Thiassi αποδόθηκε στον Loki, τον άφησαν να μείνει στην Asgard, στην οποία επέστρεψε η νεότητα και η ομορφιά, όπως επέστρεψε και η Iduna στο χρυσό της σπίτι , στον κήπο της και την πολυαγαπημένη της μηλιά, της οποίας τα μήλα τα έτρωγαν κάθε μέρα ξανά οι θεοί και τους δίναν αιώνια νιότη, όπως παλιά.


Links
http://en.wikipedia.org/wiki/I%C3%B0unn

Books
Padraic Colum - The children of Odin


Image
http://web.me.com/iowariver/Walking_in_Beauty/Iduna_files/3293215990_2115c191ae_o.jpg